ถึงแม้ประเทศไทย ไม่ได้เป็นแหล่งผลิตสินค้าอุตสาหกรรมใหญ่ของโลก แต่พิจารณาภาพรวมและข้อมูลต่างๆ ประเทศไทยมีจุดแข็งทางด้านผลงานศิลปะและจากประวัติศาสตร์ยาวนานผสมผสานจนมีวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว หากวัดระดับ ความแข็งแรงทาง Brand Identity ของประเทศไทย ปัจจุบันประเทศไทยมีอัตลักษณ์ที่ค่อนข้างชัดเจนหลายเรื่อง เช่น อาหารไทย,สินค้าสปา และ การนวดแบบไทย 

ปัจจุบันมีแบรนด์จากไทยระดับ World-class   โดยล้วนเกิดขึ้นจากกลุ่มนักธุรกิจ Elite ที่ก่อตั้งโดยนักธุรกิจและกลุ่มผู้ประกอบการจากกลุ่มชนชั้นสูงที่เข้าถึงแหล่งเงินทุนแบบสบายๆทั้งสิ้น แบรนด์สินค้าที่ก่อตั้งโดยบุคคลธรรมดา หรือแบรนด์ที่เริ่มต้นด้วยระยะเวลายาวนาน เมื่อคิดเป็นเปอร์เซนต์เทียบกับประเทศผู้นำเฮาส์แบรนด์เข้าสู่ตลาดโลกผ่านการเล่าเรื่องราวให้แบรนด์ เช่นฝรั่งเศส ที่มีผู้ประกอบการที่ก่อร่างสร้างแบรนด์มาด้วย ชื่อเสียงจริงๆล้วนเกิดขึ้นจากผู้ก่อตั้งที่เป็นช่างฝีมือ-นักออกแบบ ด้วยการนำเสนอสินค้าและผลิตภัณฑ์แบบเฉพาะกลุ่มแก่ผู้บริโภค (์Niche) โดยการตลาดประเภทนี้ มีโครงสร้างการบริการเพื่อมุ่งเป้าหลักๆในสร้างความมั่นใจจากกลุ่มลุกค้าที่มีจำนวนไม่มาก แต่เป็นกลุ่มฐานลูกค้าแบบซื่อสัตย์ (Royalty ) ฉะนั้นการควบคุมคุณภาพ และ นำเสนอบริการที่ทำให้สมาชิก รู้สึกเหนือกว่าด้วยสิทธิพิเศษที่มากกว่าผู้บริโภคทั่วไป เปรียบเสมือนเป็นเจ้าของอาณาจักรยิ่งทำให้สมาชิกพึงพอใจมากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นการขยายการเติบโตแบบบอกต่อปากต่อปากไปเรื่อยๆ และสิ่งที่คุณต้องรู้ไว้ว่า กว่า 90% แบรนด์เหล่านี้ มีรายได้หลักจากแค่การจำหน่ายสินค้าที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของแบรนด์มาอย่างยาวนาน เพียงแค่ 1-2 รายการ และมีจำนวนสมาชิกระดับ SUPER VIP ที่ต้องดูแลอย่างดีเยี่ยมเพียงไม่กี่รายเท่านั้นเมื่อเทียบกับยอดขาย ด้วยการรักษาความสัมพันธ์อย่างแน่แฟ้นใช้เวลาและความซื่อสัตย์ของแบรนด์ด้วยการพิสูจน์คุณภาพแก่ลูกค้าไว้อย่างดีเยี่ยม

แม้ในปัจจุบัน ธุรกิจเหล่านี้กำลังเผชิญกับการถูกละเมิดตราสินค้าอย่างหนัก แต่่ในฐานะของผู้ใช้บริการ และนักการตลาด กลับรู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบให้กับแบรนด์ กลับเป็นผลดีกับแบรนด์ด้วยซ้ำเพราะทุกครั้งที่มีใครถือสินค้าเท่ากับถืออัตลักษณ์ของแบรนด์ไปโปรโมทเช่นกัน เพราะหากคำนวนราคาเฉลี่ยโดยทั่วไปของสินค้าแล้ว ผู้ที่จะซื้อสินค้าอย่างแท้จริง ที่เป็นฐานลูกค้าหลักของแบรนด์เป็นกลุ่มที่มีฐานะดีและไม่นิยมซื้อสินค้าผ่านมือผู้อื่นนอกจากรับบริการโดยตรงจากร้าน official ที่นอกจากจะได้ความมั่นใจและได้เลือกสินค้าด้วยตัวเองแล้วยังได้รับการดูแลอย่างหรูหราแบบประทับใจอีกด้วย ส่วนลูกค้าอีกประเภทคือกลุ่มซื้อสินค้าแบบ USED หรือใช้แล้ว ทางแบรนด์ก็ไม่ได้นับว่าเป็นสมาชิกอยู่แล้ว

มูลค่าของนีชแบรนด์และยอดขาย

 สินค้าเหล่านี้ใช้วัสดุที่ดีเยี่ยม และคัดเลือกอย่างพิถีพิถัน อีกทั้งยังให้ความมั่นใจกับผู้บริโภค แม้ใน บางปัจจุบันบางแบรนด์ลดเกรดของผลิตภัณฑ์เพื่อเซพต้นทุน

หรือแม้แต่บางแบรนด์ก็ยังสามารถเลือกได้แม้กระทั่งจะอนุญาตจำหน่ายเฉพาะลูกค้าที่ทางแบรนด์เห็นสมควร เพื่อเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มให้สินค้าเป็นที่ต้องการแก่ สมาชิกVIP ยอมจ่ายเงินหลักล้านเพื่อแลกมากับสินค้าที่มีผลิตจำนวนเฉพาะ เรียกว่า LIMITED EDITION เพื่อเป็นการตอกย้ำความพิเศษแก่สมาชิกที่เป็นกลุ่มผู้บริโภคหลัก เป็นเสมือนท่อน้ำเลี้ยงอย่างแท้จริงของแบรนด์ จริงอยู่ที่สินค้าเหล่านี้มีต้นทุนที่สูงกว่าสินค้าทั่วไป แต่ราคาต้นทุนไม่ได้เกิดขึ้นจากการผลิตสินค้าทั้งหมด แต่ยังมีค่าบริหารจัดการต่างๆ ค่าพื้นที่ในการวางจำหน่ายในจุดที่ดีที่สุดแต่ละแห่งของโลก ต้นทุนเหล่านี้คือการดูแลอำนวยความสะดวกแก่สมาชิก และลูกค้าทั่วไป ได้รับประสบการณ์ที่ดีที่สุด และมันมีมูลค่าสูงกว่าต้นทุนสินค้า กว่า 200% เป็นเหตุผลที่แบรนด์ระดับไฮเอนด์ เลือกให้บริการกับลูกค้าจำนวนจำกัด เพื่อแลกกับการรับรายได้จากการจำหน่ายสินค้าจำนวนน้อยชิ้น ผลิตสินค้าเพียง ปีละ 3-4 ครั้งในจำนวนจำกัด จากการสั่งจองล่วงหน้า 6 – 8 เดือน ให้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการสร้างสรรค์และออกแบบอย่างดีที่สุด เพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่ตอกย้ำความพิเศษ ให้ลูกค้าของแบรนด์ได้ไว้วางใจว่าสิ่งที่ได้รับคุ้มค่า แม้ค่าบริการต่างๆจะรวมอยู่ ในราคาจำหน่ายที่สูงกว่าต้นทุน กว่า 400 %

 แบรนด์ที่เป็นที่รู้จักมากที่ของโลก เช่น CHANEL , Louis Vuitton ,Hermes ล้วนมีอายุยาวนานกว่า 100 ปี แต่ธรรมเนียมปฏิบัติรูปแบบนี้ยังคงเป็นกฎเหล็กในการบริหารงานและนำเสนอสิ่งที่ดีขึ้นไปเรื่อยๆแก่สมาชิกระดับ Royalty ปัจจุบันกว่า 90% ของแบรนด์เหล่านี้อาจจะไม่ได้มีแม้กระทั่งผู้บริหารที่มีความเกี่ยวข้องกับผู้ก่อตั้งแบรนด์แต่อย่างไร แต่การรักษาไบเบิลหรือสูตรลับเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์ของ ” แบรนด์ ” ยังคงสืบทอดและส่งต่อกันมาอย่างยาวนาน และให้ความสำคัญที่สุดเป็นลำดับแรกอีกด้วย

หากลองเปรียบเทียบระดับการยอมรับกับสินค้าไทย พบว่าสินค้า “แบรนด์ไทย” และ “แบรนด์ท้องถิ่น” เป็นที่ยอมรับในตลาดโลก และหลายผลิตภัณฑ์ – หลายแบรนด์มีชื่อเสียง และได้รับความนิยมในกลุ่มคนต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นนักท่องเที่ยว ที่มาเที่ยวเมืองไทย แล้วซื้อกลับไป หรือส่งออกไปตลาดต่างประเทศ และมีกลุ่มพ่อค้าคนกลางมารับสินค้าไปในราคาถูกๆ แล้วนำไปจำหน่ายต่อในราคากว่า 300% เช่นกับแบรนด์ไฮเอนด์ต่างๆ ได้เช่นกัน สิ่งเหล่านี้อาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนทั่วไป 

และไม่แปลกถ้าหากเรากำลังพูดถึงสินค้าที่ใช้เครื่องจักรผลิตแบบหยาบๆ แต่หากว่าวันนี้กลุ่มคนที่ต้องการและมองเห็นคุณค่ามันเป็นผลงานที่ผ่านการสร้างสรรค์จากฝีมือของช่างระดับสูงล่ะ คุณคิดว่า การนั่งทอผ้า 1 ผืน ที่ใช้กรรมวิธีกว่า 100 ชั่วโมง  พร้อมกับทอลวดลายออกมาเป็นผลงานที่มี อัตลักษณ์ฝังอยู่ในผลงานทุกผืน แต่ได้รับผลตอบแทนเพียง 1 ใน100% ของสินค้าอันทรงคุณค่า